Warszawa wieczorem lipcowym

Niedziela, 8 lipca 2012 · dodano: 09.07.2012 | Komentarze 0

Formalny punkt docelowy - Wrzeciono na Bielanach, krótkie odwiedziny. Wyjazd o godz. 19, warunki idealne - lekki wiatr w plecy i przyjemna temepratura wieczoru. Przebicie na Wolę przez Dźwigową. Chwała drogowcom za wydzielone pasy dla rowerów przy wiadukcie kolejowym. Dopóki znam drogę przejazd bardzo sprawny - Wolska, Prymasa Tysiąclecia. Wrażenie robi droga rowerowa wzdłóż Prymasa Tysiąclecia. Nie są już to namazane znaki na krzywym chodniku, lecz w górnym odcinku, przy al. Armii Krajowej, jest to prawdziwa droga rowerowa - szeroka, asfaltowa, z płynnym zjazdem do al. AK.

Przy skrzyżowaniu z Gen. Maczka refleksją nad mapą. Porzuciłem wariant podrzędnych bielańskich ulic, zapewne ciekawszy, lecz czasochłonny. Za chwilę byłem na Marymonckiej. Znów pozytywne zaskoczenie - droga rowerowa wzdłuż całej Marymonckiej. Jedzie się wybornie - świetna droga, znikomy ruch, znikomy wiatr, ładna okolica, zwłaszcza Stare Bielany. Jedynym mankamentem jest tu przeprowadzenie drogi po obu stronach marymonckiej, zapał studzi więc czekanie na światłach.

U celu jestem o 19.40. Ruszam dalej już po 20tej. Marymoncka jescze raz. Od skrzyżowania Wolskiej z Prymasa poruszam się cały czas drogą dla rowerów, więc czuję dyskomfort gdy kończy się ona na wiadukcie nad al. AK. Przejeżdżam wiadukt wraz z samochodami. Potem dokładna lektura mapy pozwala stwierdzić istnienie 2 kładek po obu stronach al. Ak!

Na Żoliborzu uspakajam tempo. Wypad staje się turystyczny. Wolno jeżdżę po ulubionych żoliborskich ulicach - Gdańska, Bieniewicka, pl. Lelewela, Krechowiecka. Piękny wieczór na pl. Wilsona. Żoliborze tętni życiem, pełne kawiarnie - na placu Inwalidów, na Mickiewicza. Pierwszy raz po remoncie przejeżdżam wiaduktem przy Andersa. Dla samochodów tylko 2 pasy, szeroki chodnik i pas dla rowerów - kolejny plus. Z wiaduktu bardzo ładny widok - apartamentowce i biurowce, dw. Gdański, torowiska i pociągi, CH Arkadia. Dawno tu nie byłem. Przez wykończenie apartamentów przy Inflackiej widok się znacznie ubogacił. Gdzieś za torami majaczą ruiny zapewne dawnych magazynów kolejowych, które w tej scenerii wyglądają na starożytne.

Po zjeździe za wiaduktu jestem w okolicy, gdzie bywam stale, przyśpieszam więc. Układ świateł pozwala mi być za moment na Krakowskim. Tu życie tętni aż za bardzo - chaos, festyn i tłum - od. pl. Zamkowego aż zapewne po rondo De Gaulle. Inaczej niż na Żoliborzu. Tu nie ma klimatu, tylko jego pozór. Umasowienie. Ta część Warszawy przyciąga wszelki element, wszelkie dziadostwo, nędzne, przeciętne i bogate. Tłum dla tłumu.. Jarmark hedonizmu. W tym wsystkim ci ze "Zdrowaś Mario" przed Pałacem Namiestnikowskim wyglądają komicznie, lecz pasują, bo tu pasuje wszystko.

Z ulgą skręcam w Karową. Nabijam kilometry na antycznym wiadukcie. Przy BUWie ciągnie mnie ku Wiśle. Znowu tłumy. To wybrzeże zaczyna też wyglądać. Podoba mi się - Centrum Nauki i te nowe apartamenty, pod warunkiem, że zabytkowy płot przy elektrowni nie zniknie. Zauważam też transformator, którego nie zauważyłem ostatnio. Albo go przenieśli, albo mi szwankuje pamięć. Odbijam w kierunku Dobrej. Przy starym wiadukcie posilam się piwem i ciastkiem. Dzień już całkowicie ustępuje nocy.

Solec, Ludna, Okrąg, Rozbrat, Myśliwiecka. Zatrzymuję się w Łazienkach. Nie słychać grzmotów lecz widać bardzo jasne błyski. Gdzieś musi być potężna burza. W Łazienkach podziwiam innowacyjne czerwone lampiony. Podjazd Agrykolą i jestem na Marszałkowskiej. Zatrzymuję się chwilkę na pl. Zbawiciela - świeczki przy stolikach w knajpach, neony, muzyka, gwarno, lecz nie tłoczno. Bardzo przyjemnie. Im dalej w Nowowiejską, tym bardziej pusto. Od pl. Politechniki cisza zupełna, jakby środek nocy. Podobnie na Filtrach. Miasto ożywa na pl. Narutowicza, a ja śpieszę się już by zdążyć przed burzą - pod prąd do Białobrzeskiej, jeszcze spojrzenie na Starą Ochotę i za Bitwy Warszawskiej włączam młyn. Po ok. 20 min. jestem w domu. Po kolejnych 15 min. podziwiamy najpotężniejszą burzę od dłuższego czasu.